ജീവിതത്തില്‍ പഠിച്ചതും പഠിക്കാഞ്ഞതും

ഒരു മനുഷ്യന്‍ ഭൂമിയില്‍ ജനിച്ചു വീഴുന്ന ദിവസം തൊട്ട് അയാളുടെ  ദിവസങ്ങളും എണ്ണപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞു. ഇനിയുള്ള ദിവസങ്ങള്‍ എങ്ങിനെ ജീവിക്കണം , എന്തിനു ജീവിക്കണം, എവിടെ എത്തിപ്പെടണം, എന്നൊക്കെ  തീരുമാനിക്കേണ്ടത് നമ്മള്‍ തന്നെയാണെന്ന് പറഞ്ഞു പഠിപ്പിക്കാന്‍ നടക്കുന്ന ഒരു സമൂഹം ഉറങ്ങുന്ന    ഈ ഭൂമിയില്‍ ഞാനും ഒരു വിദ്യാര്‍ഥിയായി ജനിച്ചു. ഇനി ഓരോ ദിവസവും പഠനങ്ങളുടെയാണ്. ചിലപ്പോള്‍ ഗുരുക്കന്മാരു പോലുമില്ലാത്ത പഠന ശാലയില്‍ വെറും ഒരു വിദ്യാര്‍ഥി വേഷം കെട്ടി കൊണ്ട് നമുക്ക് മൃതിയടയെണ്ടി വരും. എനിക്കെന്തോ അങ്ങനെ ഒരു സാധാരണക്കാരനായി മരിക്കണ്ട എന്ന ഒരു തോന്നല്‍ പണ്ട് മുതലേ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാന്‍ വെറുമൊരു മനുഷ്യന്‍, പലതുമാകാന്‍ കൊതിച്ചു,  പക്ഷെ, അതൊന്നും ആയില്ല. ഇപ്പോള്‍ ഒരു അന്വേഷണ യാത്രക്കിടയില്‍, വഴിയിലെ ഒരു മരച്ചുവട്ടില്‍, അല്‍പ്പ നേരം വിശ്രമിക്കുന്ന വേളയില്‍ ഞാന്‍ പലതും ഓര്‍ത്ത്‌ പോകുന്നു. പണ്ട് പഠിച്ചതും, പഠിക്കാഞ്ഞതുമായ  പലതിനെ കുറിച്ചും..

ഭാഗം 1 

  എന്‍റെ കുട്ടിക്കാലം തൊട്ടേ കേള്‍ക്കുന്ന പലരുടെയും ശബ്ദങ്ങള്‍ ഇന്നും എന്‍റെ മനസ്സില്‍ മായാതെ കിടക്കുന്നുണ്ട്. അന്ന് ഞാന്‍ ഒരു കുട്ടിയായി എല്ലാം കേട്ടു നിന്നിരുന്നു.  സ്കൂള്‍ വിദ്യാഭ്യാസം തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ തറ പറ എന്നുച്ചത്തില്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മറ്റെന്തൊക്കെയോ പഠിച്ചു. അതായിരുന്നു എന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ ഓര്‍മയില്‍ തെളിയുന്ന ആദ്യ പഠനം. പിന്നെ പലരെയും നിരീക്ഷിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അന്നൊക്കെ ചെറിയ ജീവികളെയും പക്ഷികളെയും കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുമായിരുന്നു. പക്ഷികള്‍ എങ്ങനെ പറക്കുന്നു, ചെടികള്‍ എങ്ങനെ ഉറങ്ങുന്നു , അവര്‍   എങ്ങിനെ സംസാരിക്കുന്നു അങ്ങനെ അങ്ങനെ ഓരോന്നും ചിന്തിക്കുമായിരുന്നു. ..മനുഷ്യരെ കുറിച്ചു ചിന്തിക്കാന്‍ അന്ന്  ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ലേ ? അതോ മറന്നു പോയതാണോ ?  പതിയെ പതിയെ ചിന്തകള്‍ക്കും വളര്‍ച്ച വെക്കാന്‍ തുടങ്ങി.അത് പക്ഷികളെ പോലെ ഒറ്റയ്ക്ക്  പലയിടങ്ങളില്‍ പാറി നടന്ന്‌ ഒരു നെല്‍ക്കതിരും  കടിച്ചു പിടിച്ച്  തിരിച്ചു വരുമായിരുന്നു. ഉറങ്ങുന്ന എന്‍റെ മനസ്സായിരുന്നു അതിന്‍റെ വിശ്രമ സ്ഥലം . അതിനെ കൂടെന്നോ , വീടെന്നോ വിളിക്കാം. അവരവിടെ സദാസമയവും കലപില ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. 

 എന്തൊക്കെയായിരുന്നു അന്ന് മാഷ്  പഠിപ്പിച്ചു തന്നത്. ഇന്നതൊക്കെ ഓര്‍ത്ത്‌ നോക്കുമ്പോള്‍ ചിരി വരുന്നു. പശു ഒരു വളര്‍ത്തു ജീവിയാണെന്നും പശു നമുക്ക് പാല് തരുന്നെന്നും പഠിപ്പിച്ചു. സത്യത്തില്‍  ഈ  പശു നമ്മുടെ വീട്ടില്‍ എല്ലാ ദിവസവും വന്ന്,  കാളിംഗ് ബെല്‍ അടിച്ച് ,  നമ്മളെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി പാല്‍ തരുന്നുണ്ടോ ? ഇല്ല ! ആ പശുവിന്‍റെ കുട്ടിക്ക് കുടിക്കാന്‍ വേണ്ടി   ചുരത്തുന്ന പാലിനെ നമ്മള്‍ മോഷ്ടിച്ച് കുടിക്കുകയാണെന്ന് വേണം പഠിപ്പിക്കാന്‍. എന്‍റെ മനസ്സ് അന്നങ്ങനെ പറയേണ്ടിയിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ല. പകരം, മാഷ്‌ പഠിപ്പിച്ചു തന്ന  കുറെ നുണകള്‍ എഴുതി വച്ച് പരീക്ഷയില്‍ ഞാന്‍ ഒന്നാമനായി. അപ്പോളും  പശു മനുഷ്യന് കുടിക്കാന്‍ പാല്‍ ചുരത്തിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. ഞാനാകട്ടെ , ആ പാല്  കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ചായ കുടിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.   

നിനക്കെന്താകാനാണ് താല്‍പ്പര്യം എന്ന് ആദ്യമായി മാഷ്‌ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു എനിക്ക് ശാസ്ത്രഞ്ജന്‍ ആയാല്‍ മതിയെന്ന്. അന്നത് കേട്ടവര്‍ മുഴുവന്‍ ചിരിച്ചപ്പോള്‍, ഞാന്‍ വളരെ വിഷമത്തോടു കൂടി അവരെയെല്ലാം നോക്കി. അവര്‍ ചിരിച്ചത് ശരിയായിരുന്നെന്ന് പില്‍ക്കാലത്ത് എനിക്ക്  മനസ്സിലായി. 

വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു. ഹൈ സ്കൂള്‍ ജിവിതം അവസാനിക്കാന്‍ പോകുന്നു.   ജീവിതത്തെ വളരെ ലാഘവത്തോടെ കാണുന്ന   ആ പത്താം ക്ലാസ് കാലത്ത്  ,  അദ്ധ്യാപകന്‍ പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ എനിക്കിപ്പോളും ഓര്‍മയുണ്ട്. 

"കുട്ടികളെ , എല്ലാവരും നന്നായി പഠിച്ച് , നല്ല മാര്‍ക്ക് വാങ്ങിയാലെ, നല്ല വിദ്യാഭ്യാസവും നല്ല ജോലിയും നല്ല ജീവിതവും നിങ്ങള്‍ക്കുണ്ടാകൂ..ഈ പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ പരീക്ഷയാണ് നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കടമ്പ."(അന്നായിരുന്നു "കടമ്പ " എന്ന വാക്ക്  ആദ്യമായി  കേട്ടതെന്നു തോന്നുന്നു.)

 അന്ന് ഞാന്‍ കരുതി, ഈ പത്താം ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ ചാടാന്‍ വേറെ കടമ്പയൊന്നും ഉണ്ടാകില്ല  എന്ന്.   പക്ഷെ പ്ലസ്‌ട്ടുവില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍  അവിടത്തെ മാഷുമാര്‍ വീണ്ടും ഒരു കടമ്പ  കൂടി ചാടാന്‍ പറഞ്ഞു . വീണ്ടും അതൊക്കെ വിജയകരമായി ചാടിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കരുതി ഇനിയൊന്നും പേടിക്കാനില്ല. എല്ലാത്തിനെയും നേരിടാനുള്ള   എന്തെങ്കിലും ശക്തി നമുക്ക് കിട്ടുമായിരിക്കാം എന്നൊക്കെ. പിന്നെ , പിന്നെ എനിക്ക് തോന്നി തുടങ്ങി , ഇതെല്ലാം വെറും പറ്റീര് കളിയാണെന്ന്. പക്ഷെ അപ്പോളും എന്‍റെ മനസ്സില്‍ എന്തൊക്കെയോ ആകാനുള്ള കുറെ മോഹങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാം ശരിയാകുമായിരിക്കും. വീണ്ടും പഠനം തുടര്‍ന്നു. ബിരുദവും , ബിരുദാനന്തര ബിരുദവും കഴിഞ്ഞപ്പോളും പ്രത്യേക ഒരു ലക്ഷ്യവും മനസ്സില്‍ ഉണ്ടായില്ല. ഇതിങ്ങനെ പോയാല്‍ എവിടെയെത്തും ?

വിദ്യാര്‍ഥി ജീവിതത്തില്‍   പലതും പഠിച്ചു. ചരിത്രം , സയന്‍സ് , ഗണിതം , സാമൂഹ്യം , സാമ്പത്തികം , എന്ന് വേണ്ട പലതും. ലോക മഹായുദ്ധങ്ങളെ കുറിച്ചു   പഠിച്ചത്  ഭാവിയില്‍ നമ്മള്‍ തമ്മില്‍   യുദ്ധം ചെയ്യാനാണോ ?  സയന്‍സ് പഠിച്ച്    ശാസ്ത്രഞ്ജന്‍ , ഡോക്ടര്‍ ഒക്കെ ആകാന്‍ കൊതിച്ചവര്‍ ഇന്ന് കൂലിപ്പണിക്ക് പോകുന്നുണ്ട്. കോശത്തെ കുറിച്ചും കോശ വിഭജനത്തെ കുറിച്ചും പഠിച്ചു, പക്ഷെ ആര്‍ക്കും കാന്‍സര്‍ വന്നപ്പോള്‍ തടുക്കാനായില്ല.  പഠിച്ചു ഡോക്ടര്‍ ആയവര്‍ സ്വന്തം ആരോഗ്യത്തെ രക്ഷിക്കാന്‍ അതെ വിഷയം പഠിച്ച മറ്റ് ഡോക്ടര്‍മാരെ കാണാന്‍ പോകുന്ന കാഴ്ചയും കാണേണ്ടി വന്നു. സൈനും കോസും മന : പാഠമാക്കി  പഠിച്ചവര്‍ ഇന്ന് പലചരക്കു കച്ചവടം നടത്തുന്നു, പക്ഷെ പഠിച്ചതൊന്നും ആരും ഉപയോഗിച്ചതായി   കണ്ടില്ല.

"പഠിച്ചതൊന്നും ജീവിതത്തില്‍ പ്രയോഗിക്കാന്‍ പറ്റുന്നിലെങ്കില്‍ പിന്നെന്തിനായിരുന്നു വിദ്യാഭ്യാസം എന്ന പ്രഹസനത്തില്‍ ഞാനും ഒരംഗമായത്?  ഇതൊന്നുമല്ല, വേറെ എന്തൊക്കെയോ എനിക്കിനിയും പഠിക്കാനുണ്ട്. അതായിരുന്നു പഠിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്. അതെന്തായിരുന്നു?" 

ഞാന്‍ പോലുമറിയാതെ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഇങ്ങനെ  ഓരോന്ന്  പറഞ്ഞു കൊണ്ട്  രണ്ടു വിഭാഗം ആളുകള്‍ തമ്മില്‍  ദ്വന്ദ യുദ്ധം തുടങ്ങിയിട്ട് നാളുകളായി. ആയിടക്കാണ് എല്ലാവരെയും ഞെട്ടിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന്‍ പ്രവാസത്തിനു ഒരുങ്ങുന്നത്. അത്  കേട്ട ശേഷം,   യുദ്ധം ചെയ്യുന്ന മനസ്സിലെ പോരാളികള്‍ താല്‍ക്കാലികമായി യുദ്ധം നിര്‍ത്തി.

പ്രവാസിയായി ഗള്‍ഫിലേക്ക്  പറക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണോ ഈശ്വരാ ഞാന്‍ ഇതൊക്കെ പഠിച്ചത് ? ആ ദ്വേഷ്യം കാരണം പ്രവാസിയായി പറന്നപ്പോളും, പഠിക്കാന്‍ പറഞ്ഞ  പലതും ഞാന്‍ പഠിച്ചില്ല. "ഇനി എന്തൂട്ട് പഠിപ്പ് ഷ്ടാ ...ജീവിതം പോയില്ലേ.." എന്ന കണക്കെ മനസ്സ് മാറി പോയിരുന്നു.

 ഭാഗം 2

വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഈ   പ്രവാസത്തില്‍ എന്ത് നേടി.?.എന്ത് നഷ്ടപ്പെട്ടു ? ..എന്ത് കേട്ടു ? എന്ത് കണ്ടില്ല ?..ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങള്‍.. ഈശ്വരാ വീണ്ടും പഴയ അതെ ശബ്ദങ്ങള്‍ ദൂരത്തു നിന്നും കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

എന്‍റെ ഉള്ളിലെ മരിച്ചെന്നു കരുതിയ പോരാളികള്‍ വീണ്ടും ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേറ്റു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ ശത്രുപക്ഷമില്ല. ഇരു വിഭാഗവും ഒരുമിച്ചിരിക്കുന്നു. അവര്‍ എന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി എവിടെയോ കെട്ടിയിട്ടു. എന്നിട്ട് , എനിക്ക് ചുറ്റും എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു കൂവിക്കൊണ്ട് നൃത്തം ചെയ്തു.  ഒടുക്കം എന്നെ വരിഞ്ഞ കെട്ടുകള്‍ പൊട്ടിച്ചു കളഞ്ഞ ശേഷം അവര്‍ക്കൊപ്പം ഞാനും കൂടി. അവരെന്നോട് ഒരു ദൂര യാത്ര ചെയ്യാന്‍ പറയുകയും ചെവിയില്‍ എന്തൊക്കെയോ ഓതി തരുകയും  ചെയ്തു. 

 "യഥാര്‍ത്ഥ ജീവിതം എന്താണ് ? എന്തിനു വേണ്ടിയാണ് ? ആത്യന്തികമായ  ജീവിത ലക്‌ഷ്യം എന്താണ്? ഒരു മനുഷ്യന്‍റെ സാധാരണ ജീവിതം എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ കുടുംബ ജീവിതത്തില്‍ കുടുങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന ഒന്നല്ലേ? അച്ഛനോടും അമ്മയോടും ഭാര്യയോടും മക്കളോടും ഉള്ള കടമകള്‍ മാത്രമാണോ ഒരാളെ ജീവിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് ? ഇങ്ങനെ ജീവിച്ചു പോകുന്നതിനിടയില്‍  മറ്റെന്തെങ്കിലും തേടാന്‍ ഒരാള്‍ എന്ത് കൊണ്ട് തയ്യാറാകുന്നില്ല ? എന്താണ് പരമമായ സത്യം ?  അതോ ഈ യാത്ര  തന്നെയാണോ ജീവിതം..?..."

ഒരു കാര്യം ഉറപ്പ്, ഒരു വലിയ സത്യം ഇവിടെ എവിടെയോ ഒളിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്.  അതെവിടെയെന്ന എന്‍റെ  ഈ  അന്വേഷണ   യാത്രക്കിടയില്‍ പാഥേയവുമായി ഈ    മരച്ചുവട്ടില്‍ ഞാന്‍ ഇരിക്കുംബോളും എനിക്ക് ചുറ്റും അവര്‍ നൃത്തം ചവിട്ടുന്നു. സമയം കളയാതെ , വീണ്ടും യാത്ര തുടരാന്‍ അവര്‍ പറയുമ്പോളും എനിക്കറിയില്ല എങ്ങോട്ട് പോകണമെന്ന്. 

   മുന്നില്‍ ഒരുപാട് വഴികളുണ്ട്. എങ്ങോട്ടും പോകാം. സ്ഥിരമായ   ശരിയും തെറ്റും ഇല്ല എന്ന് തോന്നുന്ന തരത്തില്‍ അനന്തതയിലേക്ക് നീണ്ടു കിടക്കുന്ന വഴിത്താരകള്‍ എന്നെ വിളിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 

 എനിക്ക് ജരാനരകള്‍ ബാധിച്ചിരിക്കുന്നെങ്കിലും, ചിന്തകളിലെ എന്‍റെ യൌവ്വനം എനിക്ക്  വീണ്ടും വീണ്ടും  സഞ്ചരിക്കാന്‍ വേണ്ട ഊര്‍ജം പകര്‍ന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. എന്‍റെ അസ്ഥികള്‍ക്ക് തേയ്മാനം സംഭവിക്കുന്നതിനും എത്രയോ മുന്‍പ്,  പാതി വഴിയില്‍ വച്ച് ഞാന്‍ ഒരു പക്ഷെ വീണു പോയേക്കാം .. പക്ഷെ വീഴുന്നതിനു മുന്‍പ്  , ഈ ഭൂമിയില്‍  ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നെന്ന് എന്നെങ്കിലും എന്നെ ബോധിപ്പിക്കാനെങ്കിലും ഈ വഴിത്താരയിലൂടെ ഞാന്‍ സഞ്ചരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. 

 ഇനി ദീര്‍ഘിപ്പിക്കുന്നില്ല, ഞാന്‍ യാത്ര തുടരട്ടെ. 

-pravin-