ചെമ്പരത്തി

എന്‍റെ നൊമ്പരങ്ങള്‍ ആരുമറിയുന്നില്ല. എല്ലാവര്‍ക്കും റോസാ പൂവിനോടാണ് ഇഷ്ടം മുഴുവന്‍. . ഞാന്‍ എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തു എന്നെ ഇങ്ങനെ ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ ? എല്ലാവരും എന്നെ ഭ്രാന്തിയാക്കുന്നു ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട്. 

പണ്ടൊക്കെ ആളുകള്‍ക്ക് എന്നെ എന്തിഷ്ടമായിരുന്നു. രാവിലെ അമ്പലത്തില്‍ പോകുമ്പോള്‍ എന്നെ ദേവന്‍റെ പൂജക്ക്‌ വേണ്ടി കൊണ്ട് പോയിരുന്നു. നിങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക്‌ തലയില്‍ തേക്കാനും, എണ്ണ കാച്ചാനും എന്നെ ആവശ്യമായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ നിങ്ങളെല്ലാവരും കൂടി അകലെ ഉള്ള എന്‍റെ ബന്ധുക്കളെ ഒക്കെ കൊന്നൊടുക്കി. ഭാഗ്യം കൊണ്ടാ ഞാന്‍ ഇപ്പോളും ജീവിക്കുന്നത്. 

പക്ഷെ ഇപ്പൊ, ഈ പഴയ തറവാട്ടിന്റെ മുറ്റത്ത്‌ പോലും എന്നെ വളരാന്‍ അനുവദിക്കുന്നില്ല ഈ പുതിയ തലമുറ. പണ്ട് തറവാട്ടിലെ മുത്തശ്ശി ഉള്ള കാലത്ത് എന്നില്‍ നിന്നും മരുന്നും എണ്ണയും ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. മുത്തശ്ശി കഴിഞ്ഞ മാസം മരിച്ചപ്പോള്‍ വന്ന മക്കളെല്ലാം കൂടെ ഈ തറവാട് റിസോര്‍ട്ട് ആക്കാന്‍ പോകുകയാണ്. ഇന്നലെ ഒരു ലോറി നിറച്ചു പുതിയ കുറെ പൂചെട്ടികളും പേരറിയാത്ത കുറെ ചെടികളും ഇവിടെ എത്തിയിട്ടുണ്ട്. തറവാടിന്റെ തെക്കെപുറത്തു നിന്ന് വന്ന കാറ്റാണ് എന്നോട് പറഞ്ഞത്. അവന്‍ മാത്രമാണ് എനിക്കിവിടെ സംസാരിക്കാന്‍ ഉള്ളു. അകലെ ചെട്ടിയില്‍ വച്ചിരിക്കുന്ന ചെടിയോടു ഞാന്‍ ഒന്ന് ചിരിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും ഭയങ്കര ഗൌരവക്കാരിയാണ്‌,,... പൂക്കളും ചിരിച്ചില്ല. കാറ്റ് പറഞ്ഞ പേര് ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നില്ല. അവരൊക്കെ വലിയ വീട്ടിലെ സല്‍ക്കാര റൂമിലാണ് ഇരിക്കാറ് പോലും. വെയിലും മഴയും പ്രകശവും ഇഷ്ടമില്ലാ തോന്നുന്നു. 

രാവിലെ ഒരു വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടിട്ട് ഞാന്‍ തല ഉയര്‍ത്തി നോക്കിയപ്പോള്‍ ആനയപ്പോലെ തുമ്പി കൈ ഉള്ള ഒരു മഞ്ഞ നിറമുള്ള യന്ത്രം എനിക്ക് നേരെ വരുന്നത് കണ്ടു. പിന്നീട് എന്നെ വേരോടെ പുഴ്ക്കിയെറിഞ്ഞു. എന്നെ അടുത്തുള്ള പുഴയില്‍ മറ്റു അവശിഷ്ട വസ്തുക്കളുടെ കൂടെ എറിഞ്ഞു അവര്‍. എന്നിട്ടും എന്‍റെ ജീവന്‍ പോയിരുന്നില്ല. എവിടെയെങ്കിലും ഒരിത്തിരി മണ്ണുള്ള സ്ഥലത്ത് അടിഞ്ഞു കൂടാന്‍ സാധിച്ചാല്‍ ഞാന്‍ രക്ഷപെട്ടു എന്ന് കരുതി . അതിനു ഈ പുഴയില്‍ മണ്ണും മണലും കൂടി കലര്‍ന്ന് കിടക്കുകയാണ്, പിന്നെങ്ങനാ... ഒടുക്കം കിട്ടിയ സ്ഥലത്ത് ഞാന്‍ വേരുറപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോഴാണ് മഴയും കാറ്റും വന്നത്. പുഴവെള്ളം എന്നെയും കൊണ്ട് കുറെ ദൂരം പോയിക്കാണും. ഞാന്‍ ഒരു കാട്ടാറ്‌ വഴി മറ്റെങ്ങോ എത്തി. 

കണ്ണ് തുറന്നു ഞാന്‍ ചുറ്റും നോക്കി. ഇല്ല, എനിക്കൊന്നും പറ്റിയിട്ടില്ല. ഞാന്‍ പൂര്‍ണമായും സുരക്ഷിതയാണ് .ഇതൊരു കാടാണ്. ഇവിടെയെങ്കിലും എനിക്കാരെയും പേടിക്കാതെ ജീവിക്കാന്‍ പറ്റുമോ എന്നറിയില്ല. എന്നെ തിരിച്ചറിയാത്ത ഈ കാട്ടില്‍ വേരുറപ്പിക്കാന്‍ ഒരു ശ്രമം നല്ലതാണ്. എന്തായാലും എന്നെ ഭ്രാന്തിയായി കാണുന്ന നാട്ടിലേക്ക് മരിക്കേണ്ടി വന്നാലും ഞാനില്ല. 

അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ ഞാന്‍ എന്തിനു തിരിച്ചു പോകണം ? എന്നെ ഭ്രാന്തുമായിഉപമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയും ഭ്രാന്തന് ചൂടാനുള്ള വെറും ഒരു പൂവായി സങ്കല്‍പ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു നാട്ടിലെ എല്ലാവര്‍ക്കും ഞാന്‍ ഇല്ലാതായപ്പോള്‍ സമാധാനമായി കാണുമെന്നു കരുതുന്നു. 

-pravin-